ฝันร้ายที่ทิ่มแทง เป็นดังคำปลอบใจ
มันเป็นแค่เรื่องราว ชั่วคราวและจบไป
แต่ความเจ็บช้ำยังคงอยู่ กัดกินอยู่ข้างใน
จนวันสุดท้าย ที่กาลเวลา จะตัดสินใจ
ให้ฉันไป แต่ยังไม่ใช่วันนี้
ให้ฉันไป แต่มันยังไม่ใช่วันนี้
หัวเราะให้โชคชะตาเมื่อยังมีลมหายใจ
ยิ้มเยาะให้เรื่องเฮงซวยที่ไม่มีคนสนใจ
เพราะวันนี้มันยังไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต
ความบอบช้ำที่เก็บไว้
มันทำร้ายแค่ความคิด เท่านั้นเอง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง
เมื่อถนนที่ก้าวเดิน เต็มไปด้วยขวากหนาม
ผู้คนที่ชื่นชม ถมถุยความเหยียดหยาม
มันเป็นแค่เสียงรบกวนไม่ต่างจากเสียงนกกา
มันเป็นแค่เข็มวินาที วกวนในนาฬิกา
เพื่อไปเริ่มต้นกันใหม่ที่เดิม
ให้ไปเริ่มต้นกันใหม่ที่เดิม
หัวเราะให้โชคชะตาเมื่อยังมีลมหายใจ
ยิ้มเยาะให้เรื่องเฮงซวยที่ไม่มีคนสนใจ
เพราะวันนี้มันยังไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต
ความบอบช้ำที่เก็บไว้
มันทำร้ายแค่ความคิด เท่านั้นเอง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง
หัวเราะให้โชคชะตาเมื่อยังมีลมหายใจ
ยิ้มเยาะให้เรื่องเฮงซวยที่ไม่มีคนสนใจ
เพราะวันนี้มันยังไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต
ความบอบช้ำที่เก็บไว้
มันทำร้ายแค่ความคิด เท่านั้นเอง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง
หัวเราะให้โชคชะตาเมื่อยังมีลมหายใจ
ยิ้มเยาะให้เรื่องเฮงซวยที่ไม่มีคนสนใจ
เพราะวันนี้มันยังไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต
ความบอบช้ำที่เก็บไว้
มันทำร้ายแค่ความคิด เท่านั้นเอง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง
ก็แค่นั้นเอง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง
ทำร้ายเราได้แค่นี้เอง
ระบายมันไปกับเสียงเพลง